عشق آمد جان ما در بر گرفت

کارم شده این روزها و شب ها

اینکه فقط قربانت شوم 

و دورت بگردم جان ِ من :)

از سری حال خوب کن ها :)

سمفونی رنگها

صرفا جهت ثبت در تاریخ!

خب ما کم کم بار و بندیل مونو ببندیم و بریم آرایشگاه :)

تا ابد داری مرا غرق خجالت میکنی

ایها الرئوف

شمس الشموس

السلطان

نهایت آرزویم این بود که پیوند آسمانی و عاشقانه زندگی ام را روز میلات شما جشن بگیرم

ممنون که مرا لایق آن دانستید!

هوای زندگی ام را داشته باشید جان ِ دلم :)

قطره قطره اشک هایم را تو دقت میکنی

بی نهایت بر گدای خود محبت میکنی

من کجا و پنجره فولاد آقایم کجا

بی لیاقت را همیشه با لیاقت میکنی

من که با اعمال خود خوار و ذلیل عالمم

این تویی با جود خود از من حمایت میکنی

من یقین دارم که قبل از اربعین آقای من

از نجف تا کربلا ما را تو دعوت میکنی...

+همه چیز سپرده دست خودتان آقا!

جوری جلو ببرید همه چیز را که لایق مجلس روز میلادتان باشد....

ابن سیرین را خبر کن...

باید بروم دست آن کسی که آن وقت صبح برایم پیام تبلیغاتی داد را ببوسم و به احترامش کلاهم را بردارم و بگویم: متشکر آقا!

چون داشتم بدترین خواب و بزرگترین کابوس زندگی ام را میدیم و شما لطف کرده و بیدارم نمودید.

آه... لعنت به این خواب های پلید و مخوف!
خواب میدیم اربعین شده و بابا بار و بندیل بسته و دارد میرود کربلا... بدون من...

من از پنجره میدیدمش که دارد میرود، همه را میدیدم، جاده را و مردمی که پای پیاده داشتند میرفتند...
میدیدم و هر کاری میکردم نمیتوانستم بروم و به آن ها برسم، ایستاده بوم پشت پنجره و زار میزدم. به مسیر و زوار نگاه میکردم و به هق هق افتاده بودم...
حتا خوابش هم تنم را میلرزاند...
یا حضرت عشق...
من امسال دیگر طاقت دوری ندااااااااارم :(((

+دیشب بابا میگفت: انشاالله اول محرم برم پاسپورت ها رو بدم واسه تمدید. 
من؟ مردم از خوشحالی! 

حضرت ارباب! مرا بطلبید امسال همراه پدرجان و برادر دیوونه و همسر حتا!

من ماهی این برکه کاشی

ماهی ها در لیوان من شنا میکنند :)

در لباس سفید از من بیشتر دل میبری

پیرهن سفیدت را که می پوشی

هوس میکنم لب هایم را ماتیک قرمز بمالم

و مهر بزنم گوشه یقه ات را...

+ شعر عنوان از مهدی فرجی (البته اصلش لباس آبیه!)

از سری مهربانی ها (2)

وقتی کامنت یک آدم مجازی، کسی که هیچ نمی شناسی اش، این طوری سرحالت می آورد و لبخند میپاشد توی صورتت ^_^

+ یه جوری جواب داده و ابراز ذوق (!) کرده که انگار ده ساله دوست صمیمی منه! چقدر راحت میشه از طریق کلمات به قلب یکی نفوذ کرد و خوشحالش کرد! 

+ با پیوست یه دنیا دعای خیر و خوبی و خوشبختی و حال خوب و عاقبت بخیری براش :)

البته نمی شه توقع داشت از مردم

این و این

این روزها، که نه - ده روزی تا جشن نامزدی بیشتر نمانده،
عمیقا؛
دلم دوستی های این مدلی میخاهد...

هر چقدرم که یک آدم جدید و مهربان و دوست داشتنی وارد زندگی ات شده باشد,
باز هم توی این موقعیت هیچ چیز و هیچ کس جای یک دوست خووووب و قدیمی را برایت پر نمیکند
که با هم حرف بزنید و نقشه بریزید و بخندید و او ته ِ ته دلش اندازه تو ذوق کند و خوشحال باشد.
لیست مهمان های خودم، از ده نفر دوست گذشته
دوستی های خالی...
دوستی های پوچ...

یک اقیانوس با عمق نیم سانت...

+ و من تنهایم م م م. . . 

اللهم ارزقنا شهادت فی سبیلک

دلم کمی آرامش می خواهد؛

کمی استراحت...

از این پرچم سه رنگ،

که سرتاسر پیکرم بکشند 

و رویش بنویسند:

"مدافع حرم"

  

+ اگه همین الان ِ الان بپرسن بزرگترین آرزوت چیه؟ 
قطعا خواهم گفت: تیکه تیکه شدن تو راه دین و مذهب و حضرت ارباب...
آینده ای قشنگ تر از این برای خودم متصور نیستم.