لایمکن الفرار از عشق

لعــــــــــــــنت به همه ی اون آدمایی که کتاب ها و فیلم های منو قرض میگیرن و دیگه پس نمیارن. یا اگه خیلی لطف کنن شیش ماه-یه سال بعدش پس میدن.

الان این توانایی رو در خودم حس میکنم که بزنم با خاک یکسان کنم اون آدمی که فیلم سعادت آباد من دستشه و من امروز که تو تنهایی و خلوتی صد سال یه بار خونه هوس کردم ببینمش، با جای خالی ش تو کشوم مواجه شدم.

ولی خب نمیتونم این کار رو انجام بدم چون این حافظه ی خنگ و نامرد من یادش نمیاد دست کی داده فیلمو. برم یقیه کیو بگیرم آخه؟ پولم ندارم که دوباره بخرمش :(

پس بهترین حالت اینه که بشینم اینجا و لعنت بفرستم به خودش و ... لا اله الا الله....

آخه شما رو اینا رو نمی شناسید، اینا همه خدای ادعای ما خوبیم و بچه مذهبی م و از همه بهتریم دارن بعد تو قدم اول اخلاق که امانت داری و حق مردم و مال مردم هست، موندن. فقظ ادعاییم، فقط.

حالا درسته دی وی دی یه فیلم ارزش این حرفا رو نداره (دروغ گفتم، برا من ارزش داره چون پول ندارم دوباره بخرم) ولی اخلاق مداری و اینا از همین چیزای کوچیک شورو میشه و کسی که به این چیزا بی توجه باشه دیگه به چی توجه داره دقیقن؟

اصلنم خوب کردم اون روزی که فلانی گفت فلان کتابتو به من قرض بده من جوری گفتم نه! من دیگه به هیش کی کتاب قرض نمیدم که خشکش زد.بعله!