لایمکن الفرار از عشق

"وَ أنَّ الرّاحِلَ إلِیک قَرِیبُ المَسافَه"

و هر که به سوی تو سفر کند٬

راهش نزدیک است.

+دوستی میگفت تا وقتی  باباجانمان،   
مولای مهربان عصر و زمانمان هست، در خانه ی دیگری رفتن جفا ست.
مرا ببخشید حضرت دلبر ، که گاهی یادم میرود تمام هستی م از آن شماست.
که یادم میرم قطره قطره ی خونم برای ریختن در پای ولایت شماست.
راه، پر پیچ و خم و تنگ و تاریک است، پر از دو راهی.
و چقدر دلگرم کننده است این حرف!
دستم را بگیرید توی دستان گرم و مهربانتان و به سلامت عبورم دهید از این وادی...

++ چه زود رسیدیم به نیمه شعبان!